بررسی و مقایسه میزان سازگاری بر اساس شیوه های فرزندپروری والدین دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر تهران

سازگاری به پذیرش و انجام رفتار و کردار مناسب و موافق محیط و تغییرات محیطی اشاره دارد و مفهوم متضاد آن ناسازگاری است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان سازگاری های دانش آموزانی است که والدین آن ها به لحاظ نوع شیوه فرزندپروری با یکدیگر متفاوت هستند. طرح این پژوهش از نوع طرح های علی- مقایسه ای است و جامعه مورد نظر برای این پژوهش عبارت است از تمام دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی به همراه والدین آن ها که در سال تحصیلی 92-1391 در شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای برای نمونه گیری از جامعه مورد نظر استفاده شد که در نهایت 120 دانش آموز و والدین آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که میان میزان سازگاری دانش آموزان تحت شیوه فرزندپروری مقتدارنه با مستبدانه و سهل گیرانه تفاوت معنی داری وجود دارد، همچنین میان سازگاری دانش آموزان مستبدانه با سهل گیرانه تفاوت معنی داری وجود دارد و این دانش آموزان تحت شیوه فرزند پروری مقتدرانه بودند که از سازگاری بالاتری برخوردار بودند و پس از این گروه دانش آموزان تحت شیوه فرزندپروری مستبدانه و در نهایت سهل گیرانه از پایین ترین سازگاری برخوردار بودند.. در نتیجه شیوه فرزندپروری مقتدرانه در مقایسه با شیوه فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه تاثیرات بیشتری بر میزان سازگاری های اجتماعی، آموزشی و عاطفی دانش آموزان دارد.